Urodził się we wsi Wola Okrzejska w ziemi łukowskiej na Podlasiu w zubożałej rodzinie szlacheckiej, pieczętującej się herbem Oszyk, po mieczu wywodzącej się z Tatarów osiadłych na Litwie w XV i XVI wieku.

Jego Rodzicami byli Józef Sienkiewicz (1813-1896) i Stefania Sienkiewicz z rodziny Cieciszowskich (1820-1873). Wola Okrzejska należała do babki pisarza Felicjany Cieciszowskiej. Został ochrzczony w sąsiedniej miejscowości Okrzeja, w kościele ufundowanym przez prababkę pisarza. Rodzina od roku 1861 zamieszkała w Warszawie. W 1858 roku Henryk rozpoczął naukę w gimnazjum w Warszawie; nie uzyskał wysokich not, najlepiej szły mu przedmioty humanistyczne. W wyniku trudnej sytuacji materialnej, nie mogąc liczyć na pomoc finansową rodziców, dziewiętnastoletni Sienkiewicz podjął się posady guwernera u rodziny Weyherów w Płońsku. Prawdopodobnie, w tym czasie napisał swoją pierwszą niepublikowaną powieść - Ofiara. Pracował tu także nad swoją pierwszą opublikowaną powieścią - Na marne. Jednocześnie ukończył zaocznie ostatnie klasy gimnazjum. W 1866 uzyskał świadectwo dojrzałości. Zgodnie z wolą rodziców zdał na wydział lekarski Szkoły Głównej Warszawskiej. Po czasie zrezygnował i podojął się studiów prawniczych, by w ostateczności przenieść się na wydział Filologiczno-Historyczny. Zdobył tam gruntowną znajomość literatury i języka staropolskiego. W 1867 podjął pierwszą próbę literacką, pisząc wierszowany utwór Sielanka młodości, który został odrzucony przez Tygodnik Ilustrowany. W 1869 zadebiutował jako dziennikarz. Przegląd Tygodniowy drukował jego recenzję sztuki teatralnej a Tygodnik Ilustrowany rozprawkę historyczno-literacką o Mikołaju Sępie Sarzyńskim. Sienkiewicz pisał pod pseudonimem Litwos do Gazety Polskiej oraz Niwy. W 1873 roku objął w Gazecie Polskiej stały felieton Bez tytułu, a w roku 1875 cykl Chwila obecna. Od 1874 roku prowadził dział literacki w Niwie.

Źródło zdjęcia: https://culture.pl/pl/tworca/henryk-sienkiewicz

Napisał powieść Na marne (1871), następnie Humoreski z teki Worszyłły (1872), Stary sługa (1875), Hania (1876), oraz Selim Mirza (1877). Trzy ostatnie utworzy nazywane są małą trylogią. Bywa na popularnych w owym czasie salonach warszawskich: u swej krewnej Jadwigi Łuszczewskiej znanej pod pseudonimem literackim Deotyma oraz u aktorki Heleny Modrzejewskiej.

W 1876 wyjechał wraz z Heleną Modrzejewską oraz grupą znajomych do USA. W owym czasie taka podróż nie była czymś powszednim. Pisał o tym w korespondencji do gazety: "Człowiek, który wyjeżdża do Ameryki, jest jeszcze u nas rzadkością. Wyobrażam sobie nawet, że po powrocie, w powiecie łukowskim, z którym łączą mnie liczne stosunki, przynajmniej przez miesiąc będą mnie uważać za rodzaj powiatowego Ferdynanda Korteza?" W Ameryce zatrzymał się na dłużej w Kalifornii. Z tego okresu pochodzą Listy
z podróży; drukowane w Gazecie Polskiej zyskały sobie szerokie uznanie czytelników. Pisał też Szkice węglem (1877). Pod wpływem podróży do Stanów Zjednoczonych napisał kilka dalszych utworów: Komedia z pomyłek (1878), Przez stepy (1879), W krainie złota (1880), Za chlebem (1880), Latarnik (1881), Wspomnienia z Maripozy (1882), Sachem (1883).

Źródło zdjęcia: https://tezeusz.pl/henryk-sienkiewicz-dziela-zestaw-7-ksiazek-1362666